এটা আবেলিৰ গল্প...
শিৰোনামাত লিখাৰ দৰে,
এদিন
আবেলি এটাৰ গল্প লিখিবলৈ বহিলোঁ,
খিৰিকী খন মেলি দিলোঁ,
ফাগুনৰ বতৰ ,
উৰুঙা বতাহ এজাক সোমাই আহিল ।
খিৰিকীৰে দেখিলো,
দুৰৈত মাছোৰোকা এটাই জোপ লৈ আছিল ,
বান্দৰ কেইটামান ভোক নিবাৰণৰ অৰ্থে ঘৰে ঘৰে বগাই আহি আছিল ।
ওচৰৰে ৰংগ মঞ্চত তেতিয়া ঢোলৰ শব্দ ,
বিহু নাচৰ প্ৰশিক্ষণ হয়তো ,
ওফাৰত মিহি মিহি সুৰত বিহু গান এটাই বাজি আছিল...
তেনেতে কুলি এটাই চিঞৰি
সদৰী কৰি দিলে কথাষাৰ
হয় বহাগলৈ বেছি দিন নাই ।
আকাশলৈ চাই পঠিয়ালো,
মনটো কিবা এটা ভাল লাগি গল...
তেনেতে তেনেতে ,
এটা কপনিৰে সৈতে চিনাকি ৰিং টন
টো বাজি উঠিল ,
মোৰ মনটো আৰু ফৰকাল হৈ পৰিল _
মোৰ পৃথিৱীৰ ফোন
যে ... সেয়ে !
ফোনটো কানত ললো,
হেল্ল'
বুলি কোৱাৰ পিছত সময় বোৰ জানো
কেনেকৈ পাৰ হৈ গল ,
তত ধৰিব নোৱাৰিলো ..
তেনেতে সন্ধিয়া নাম ঘৰত ডবা বাজিল ,
সঁচাকৈয়ে মই গম নাপালো আবেলিটো
সন্ধিয়ালৈ কেনেকৈ
ৰূপান্তৰিত হ'ল ।
(ভাল লগা মানুহৰ লগত থাকিলে সময় বোৰ ইমান সোনকালে উৰি গুচি যায় ...
কিয় জানোঁ ? )
হয়
এই ৰহস্যৰ কিয়টোৰ হে
উত্তৰ বিচাৰি নাপালো
হয়তো সেই কাৰণেই
লিখোঁ বুলিও লিখি শেষ কৰিব নোৱাৰি ,
আধৰুৱা হৈয়ে থাকি গল মোৰ বাবে
এটা আবেলিৰ
এই গল্পটো ...!
প্ৰাণজিৎ বৰুৱা
১১/০৩/২০১৬
No comments :
Post a Comment