চোৰ

 ।

মোক মানুহে চোৰ বুলি কয় ইফালৰ বস্তু সিফাল কৰা মোৰ অভ্যাস ;নোৱাৰো হাজাৰ নীতি কথা পুলিছৰ বেতৰ কোব খাইয়ো কৰিবলৈ ইয়াক ত্যাগ ।

আপুনি ভয় কৰে মোক ;

কাৰণ থাকিবও পাৰে মোৰ ওচৰত চোকা অস্ত্ৰ ;

মোৰ বাবেই সকলো সদায় সন্ত্ৰষ্ট ।

পুলিছ গৃহস্থৰ পৰা নিউজ চেনেলৰ সাংবাদিক সকলো byosto।

মোক লৈয়ে সৃষ্টি হব সন্ধিয়া সাতৰ ব্ৰেকিং নিউজ ...

মোৰ ওপৰতেই জাৰিব সমগ্ৰ ৰাইজৰ সাংসাৰিক ক্ষোভ ।

ইয়াৰ বাবে মই পংগু হওঁ বা জীৱনেই হেৰুৱাওঁ মোৰ আপত্তি নাই ;

যিহেতু মোৰ প্ৰাপ্য এইয়াই... 

কিন্তু এটা কথা বুজি নাপাওঁ

 বুজি পালেওঁ ভাবিলে দুখোপাওঁ ; আমাৰ ভোকৰ 

বাবে চোৰ কৰো আৰু লগে লগে শাষ্টিও পাওঁ... 

পিছে ডাঙ্ৰ চোৰবোৰে ঘোচ; ভুৱা বিল ;

জাল চহী মাৰি কৰা দামী চুৰিবোৰ ধৰা নপৰে কিয় ?

ধৰা পৰিলেওঁ মেনেজ কেনেকৈ হয় ?

আগতে শুনা তৰোৱালতৈ কলমৰ ধাৰ বেছি চাগে yate protifolito hoi;

 হয়তো কলমতকৈ টকাৰ ধাৰ আৰু বেছি ;

যাৰ বাবেই অশিক্ষিত চোৰে কিল খাই শিক্ষিত surbure puroskar pai... 

(c) pranjit 7august '13