এইয়া স্মৃতিৰ সকলোবোৰ পোচাক সোলকাই লৈছো,
কিজানি সুখী হব পাৰোঁৱেই !
বাহিৰত জোনাক!
জোনাকী পৰুৱাই জোনবাইৰ সতে লুকা ভাকু খেলি আছে
আৰু
তই বিচৰাৰ দৰেই মোৰ ফৰকাল হৃদয় খনত বেদনা বিশ্চেদৰ কলীয়া ডাৱৰে লুকা ভাকু খেলিছে ।
জান ?
এই প্ৰেমৰ পেন পেননি বোৰ শুনাৰো ইচ্ছা নাই কাৰো
আৰু মোৰ কোৱাৰোঁ ইচ্ছা নাই ।
এজন সচাঁ প্ৰেমিকে কোৱা এটি বাক্য মই এতিয়া মৰ্মে মৰ্মে বুজিছোঁ,
সি কি কৈছিল জাননে,
--"প্ৰেম হৈছে এটা থিয়ৰিটিকেলি ভাল লগা শব্দ,
প্ৰেক্টিকেলি কৰা বস্তু নহয়।"
--সচাঁ,সঁচা,সঁচা ১০০% সঁচা।
কবিতা কাহিনীহে প্ৰেমৰ বাবে উপযুক্ত ঠাই ,
আমাৰ বাবেটো ই এটা বকৱাচ শব্দ,
আমাৰ কোনো অভিধানতেই ইয়াৰ অস্তিত্ব নাই ।
ধুত কি যে কৈ আছো নহয়।
তই চাগে শুনি বিৰাট ভাল পাইছ ন?
এটাক প্ৰেমৰ মায়াজালত বান্ধি আথানি কৰিব পাৰিলোঁ বুলি ভাবি চাগে
উঠত বিয়পি পৰিছে তোৰ বিজয়ী হোৱাৰ হাঁহি।
মিছন চাকচেচ তোৰ?
হাঁ হাঁ ভুল ভাবিছ অ'
তই ।
তইতো ভাবিছিলি মই এতিয়া হাঁহিবলৈও পাহৰি যাম ,
দুখত দুবি কেৱল বিষাদৰ গান আওৰাম,
ৰাতি ৰাতি উজাগেৰে কটাই দুগাল বোৱাই গাৰু তিয়াম !!
ভাবিছিলিয়েই জানো তই,
খাটাং ভাবিছিলি তেনেকৈ,
আৰু একো ভুল ভবা নাছিলি তই, এইবোৰ সচাঁ হোৱাটো খাটাঙেই আছিল,
যদি
ৰাতিটো কটাবলৈ এটা ভাল লগৰী নাপালোঁ হয়,
তেন্তে ভবাৰ মতেই তোৰ মিছন চাকচেচেই হলহেঁতেন নিশ্চয়!
পিছে তই ভৱাৰ দৰেই জানোঁ সব সঁচা হবলৈ দিব পাৰি ?
নোৱাৰি নোৱাৰি !
এজনী বিশ্বাস ঘাটক সংগী হেৰুৱাইও মই পালোঁ এতিয়া মোৰ আটাইতকৈ বিশ্বাসী লগৰী!
যি অন্ততঃ তোতকৈ যথেষ্ট বিশ্বাসৰ পাত্ৰ !
এইয়া তাৰ ওচৰতে স্মৃতিৰ সকলো পোচাক সোলোকাই লৈছো ,
ভাল গুণবোৰ আতৰাই থৈছোঁ, আৰু দুখৰ গিলাচত এপেগ
সুখৰ মদ বাকী লৈছো
আৰু ?
?
ধীৰে ধীৰে মই সুখী হৈছো,
সুখী হৈ গৈছো,
হাঁ হাঁ !
মই সুখী হব পাৰিছো
চা হাঁহিবও পাৰিছো
হাঁ হাঁ...
উপসংহাৰ:- পুনশ্চঃ এটা কথা কম, নিচা হৈছে বুলি নাভাবিবি...
জািন ল প্ৰেমে মানুহক দুৰ্বল কৰে আৰু মদে কৰে সাহসী ।
সেয়ে সাহসী নহলেও দুৰ্বল কেতিয়াও নহবি,
শপত দিছো কেতিয়াও এই প্ৰেম চেম ৰ দৰে বকৱাচ লাফৰা বোৰত নপ�ৰিবি ।
--প্ৰাণজিৎ ১১/৩/১৪
No comments :
Post a Comment