সোণাৰুৰ কবিতা

কবিতা

(১)

সেইদিনা অলপ ওলাই গ'লো,
বাটতে এজোপা সোণাৰুক লগ পালোঁ ,

সোণাৰুৱে শুধিলে কোন ফালে যোৱা ?

জানানে ,
ঘপহকৈ
হালধীয়া হাঁহিটো দেখিয়েই

যাব খোজা বাটটো  যে
পাহৰি থাকিলো ,

সিদিনা  নহ'ল আৰু সোণাৰুক কোৱা !!

(২)

সিদিনা গছৰ  তলত বহি থাকোঁতে ,

তুমি যে শুধিছিলা

মোৰ বাদে বেলেগ কাৰোবাকো তুমি ভালপোৱা ?

জানা নে ?

সোণাৰুৰ শপত খাই কৈছো,

তোমাক সেইদিনা সঁচা কথাটো নহ'লেই কোৱা  ।

(৩)

আচলতে সোণ ,সোণাৰু ,
নে তুমি বেছি ধুনীয়া ,

কথাবিলাক ভাবি থাকোঁতেই মোৰ সময় বোৰ গুচি গ'ল,

সোণাৰু সৰি সৰি যোৱা ,
তুমি উচাত মাৰি যোৱা,
সোণাময় সময় বোৰ হেৰুৱা,

কথাবোৰত যে মন দিয়াই নহল...!

শেষতহে বুজিলো আচলতে 
আটাইতকৈ বেছি

স্মৃতিবোৰ হে ধুনীয়া
চিৰ যুগমীয়া  ।

✍প্ৰাণজিৎ বৰুৱা
১৩/০৬/২০১৬