বৰষুণত নিতিতিবি পাগলী...

বৰষুণত নিতিতিবি পাগলী...

গুৰুম গুৰুম মেঘে গাজিছে...
চাট মাৰি  মাৰি ধৰা বিজুলী ,
তাতে বতাহত এই গছ বোৰো
দেখোন আজি কিবা আউলি -বাউলি

পিছে ,

তোৰ ,
তোৰ যে ভয় লগা নাই  পাগলী ??

ভৰিত  দেখোন  আজি তোৰ নুপুৰ হে
বাজিছে চিপ চিপ চপ চপ  ,
কিবা পানী ধেমালিৰ গীত,
ছুলি টাৰিৰে সৰি পৰা টোপাল বোৰে
যে কেনদৰে গাইছে মৌনতাৰ মিঠা  সংগীত...!!

ধুনীয়া দেখাইছে তোক ,
পাগলী ...
পাহৰাই দে সকলো দুখ !

পাগলী ,
ব্যস্ত নগৰীৰ দেখোন সকলোৰে হাতে হাতে ফুলাম ছাতি,
চাচোন  চা
সাহসী মানুহ বোৰৰ কেনে এই বৰষুণ ভীতি ,
সদায়েই বৰষুণ ভালপোৱাৰ নাটক কৰা
ইহঁতৰ চকুলৈ চা
হা হা
এইয়াই চাগৈ কবিতাৰ বাৰিষাৰ প্ৰথম জাক বৰষুণ প্ৰীতি !!

পিছে তোৰ যে ভয় নাই ,

পাগলী
ইমান সাহসী তই,
হয় জানো ??

উহো
কেতিয়াও নহয়,
মুঠেও নহয়...

জানো  দে তোৰ কথা
মনত আছে তই কোৱা...

" বৰষুণত কান্দিবলৈ ভাল !"

''নেদেখে কোনেও,
নুসুধে কোনেও,

কি কিয় কাৰ বাবে... !!
এইবোৰ কৈ ফুৰাৰ ইচ্ছা নাথাকে ,
বৰষুণত কান্দিবলৈ সঁচাই ভাল...!"

হ ম্ ম্...
আচল কথা মই বুজো অ,
তই নকলেও ,
সঁচাই
পাগলী তোৰ  দুখ মইও চাব নোৱাৰো ,

হব
নকৰিবি ,
নকৰিবি আৰু
বৰষুণৰ সতে এনে ধেমালি ,

নিতিতিবি ...

বৰষুণত আৰু  নিতিতিবি পাগলী...!!!

প্ৰাণজিৎ বৰুৱা
২০ / ৯ / ২০১৫