তুমি তেনেকৈ হঁহাটো ভুল আছিল...

তুমি তেনেকৈ হঁহাটো ভুল আছিল...

এই লহিওৱা ৰান্ধনী বেলিটো পকা সুমথিৰা যেন হোৱাটোৱেই  ভুল আছিল,

ৰাতিটোৱে গিলি থোৱাত
তাৰ কি  দোষ...!

বগলী জাক জাক পাতি উৰি যোৱাটোৱেই ভুল আছিল,
বগলীক  ফুট বিচৰা
শিশু জাকৰ কি দোষ ...

শৰতত শেৱালী কেইপাহে সুবাস বিলোৱাটোৱেই ভুল আছিল,
শেৱালীৰ সুবাস বিচাৰি শেৱালী
বুটলি থকা
ছোৱালীজনীৰ কি দোষ...

ঠিক সেইদৰে দোষ আছিল,
গোলাপ পাহ ৰঙা হোৱাৰ,

ঠিক সেইদৰে দোষ আছিল ,
ছাগলী জনী একেবাৰে কলা হোৱাৰ ,

দোষ আছিল
পাৰ হাল শুধ বগা হোৱাৰ ,

বগৰী জোপা মিঠা হোৱাটোও
বগৰীৰ দোষেই আছিল ...

এতিয়া মোৰেই বা কি দোষ...

প্ৰথম বাৰ দেখোঁতেই ইমান মৰমলগাকৈ
হাঁহি দিলে,
কাৰনো কলিজাত বিষ এটা নহব,

ওহোঁ
তুমি যিমান কলেও মানি লোৱা এতিয়া নাযাব,

মোক এটি অনামী ৰোগত ৰোগাক্ৰান্ত
কৰাৰ আঁৰত ,
তোমাৰ সেই হাঁহিটোৰেই দোষ ,

মোৰ অলপো দোষ নাছিল ,

যি হাঁহিত এপাহ খৰিকা জাই ফুলি উঠিছিল ,
যি হাঁহিত কাৰোবাৰ চকুত এটা সপোনে পাহি মেলিছিল ,
যি হাঁহিত ভাল লগাৰ  বৰষুণ এজাক আহোঁ আহোঁ কৰিছিল ...

প্ৰথম দেখোঁতেই তেনেকৈ হাঁহি দিয়াটো
হয় তোমাৰেই ভুল আছিল !!

প্ৰাণজিৎ বৰুৱা
২৩/১২/২০১৫