ফুচকা ফুচকা...
এই দৌৰ মাৰি আহি ৰৈ দিলা,
দীঘল উশাহ এটা টানি
কাগজ খিলা আজুৰি অনাৰ দৰে আনি ,
জ্বলা বেছি আৰু পানী বেছি দিয়াৰ আব্দাৰ কৰি দিলা...
কিয়??
ইমান ভালপোৱা ...
ইমান ভাল লাগে...!!
আস
হিংসাই লাগি যায়,
ফুচকাৱালাৰ প্ৰতি তোমালোকৰ দুৰ্বলতাবোৰ
দেখি,
সঁচাই কওঁ,
তোমালোকৰ বাবেই সন্ধিয়াৰ কে বি ৰ'দৰ
চাৰি আলিত ফুচকা বেছি থাকিবলৈহে
কিবা
মন যায় ...!
ভীষণ পজেজিভ হৈ পৰো...
আস
কি ভাগ্য তাৰ ,
সেই খিল খিল কৰি হৃদয় জুৰোৱা
চহৰ কপোৱা হাঁহি বোৰ শুনাৰ ...
কি ভাগ্য তাৰ
সেই তোমালোকৰ আউসী ক'লা
ছুলি বোৰৰ ছান ছিল্ক ছান ছিল্ক সুবাসত
মতলীয়া হৈ পৰাৰ ...
মোৰ সন্দেহ হয়
সি বাৰু
সক্ষম নে ইমানৰ মাজতো
ফুচকাৰ সঠিক হিচাপ ৰখাৰ ...!
(মোৰ দেখোন তোমালোকৰ দৰে ধুনীয়া ছোৱালী বোৰ ওচৰলৈ আহিল মাত কথা
উশাহ সকলোবোৰ বন্ধ হৈ পৰোঁ যেন কৰে ...!)
কেতিয়াবা
মোৰ এনে লাগে
সন্ধিয়াৰ লখিমপুৰ চহৰলৈ ভাল লগা বোৰ নামে ,
ধুনীয়া ধুনীয়া ছোৱালীবোৰৰ আগমন ঘটে,
কেৱল,
কেৱল মাত্ৰ এই ফুচকাৰ বাবে...!!!
আস ৰ'দ বৰষুণ একাকাৰ,
ফুচকাৰ বাবে ইমানেই বেছি আব্দাৰ ...
বেয়া নহয়
ফুচকাৰ বাবেই পোনপটীয়াকৈ অথবা
আওপকীয়াকৈ
আমাৰ বহুত ভাল লগা সোৱাদ.
সেইবাবেই ফুচকা
তোমাক চালাম
ফুচকা জিন্দাবাদ ...!!!
--প্ৰাণজিৎ বৰুৱা
১৯/১০/১৫
No comments :
Post a Comment